Dzień 1 

Marrakesz

​

Marrakesz został założony w drugiej połowie XI wieku – pierwotnie jako mały ksar, który w następnych stuleciach wyrósł na ufortyfikowane miasto. Pierwsze mury miejskie zostały wzniesione na początku XII wieku – dotrwały do naszych czasów w niemal niezmienionym stanie. Ich budulcem jest tabia – materiał składający się głównie z czerwonej gliny. Za panowania Almohadów na przełomie XII i XIII wieku Marrakesz był stolicą wielkiego imperium rozciągającego się od wybrzeży Oceanu Atlantyckiego po Trypolitanię. Był to również okres największej świetności miasta, które zostało wówczas znacznie rozbudowane. Już na początku XIII wieku imperium Almohadów rozpadło się, a Marakesz pogrążył się w wojnach domowych. Tymczasowo odzyskał rangę centrum administracyjnego XIV-wiecznego stanu Marinidów, ale szybko stracił tę pozycję na rzecz Fezu.

​

​

DZIEŃ 2

Casablanka

 

Arterie wyłożone palmami, dużym budynkiem gospodarczym i otwierającym się na świat Ocean Atlantycki: Casablanca jest gospodarczym płucem Maroka, bulgoczącą metropolią, która jest stała w pogotowiu. Odkryj wszystkie niuanse: przespaceruj się w medinie, jednej ze współczesnych w Maroku, przejdź przez centrum i jego budynek w stylu art-deco, dołącz do efektu Hassana II, cudownej architektury zbudowanej na wodzie.

​

 

DZIEŃ 3

Rabat

​

Założona w 1150 roku przez kalifa Abd al-Mumin z dynastii Almohadów, w pobliżu dawnej rzymskiej osady Sala Colonia. Był to ufortyfikowany obóz do najazdów wojennych na Półwysep Iberyjski. Od początku XVII wieku osada muzułmanów wypędzanych przez władców chrześcijańskich z Półwyspu Iberyjskiego. Od wieków centrum piractwa w zachodniej części Morza Śródziemnego. Okupacja francuska w 1911. Od 1912 miasto stało się stolicą Maroka, kolonii francuskiej. Po uzyskaniu niepodległości w 1956 roku Rabat stał się stolicą niepodległego państwa. W 2012 roku Rabat został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO

​

​

DZIEŃ 4

Szafszawan

​

Szafszawan (Chefchaouen) znajduje się w północnej części kraju w górach Rif. Wbrew pozorom to duże miasto, a nie mała wieś (ponad 40 000 mieszkańców). Najsłynniejsza część Szafszawanu, czyli ta niebieska, zajmuje stosunkowo niewielką powierzchnię. Mowa oczywiście o medynie, czyli najstarszej dzielnicy charakteryzującej się zwartą i zwartą zabudową. Skomplikowany system krętych uliczek sprawia wrażenie chaotycznego labiryntu. Medina w Chefchaouen ma zróżnicowaną rzeźbę, ponieważ została zbudowana na zboczu góry. Z tego powodu trzeba sporo przejść, aby zwiedzić go w całości. Co ciekawe, przez wieki chrześcijanom nie wolno było wchodzić do Szafszawanu. Zakaz ten został zniesiony około 100 lat temu. Dziś Błękitne Miasto jest jedną z najbardziej znanych atrakcji Maroka. Do wzrostu popularności przyczynili się influencerzy, którzy wrzucają zdjęcia z błękitnej medyny na Instagram.

​

​

DZIEŃ 5

Fez

​

Miasto zostało założone przez Idrysa I w VIII wieku n.e. Początkowo było to tylko niewielkie miasteczko, jednak w kolejnym stuleciu znacznie się rozrosło, gdyż w 807 roku kolejny władca, Idrys II, założył tu pierwszą stolicę Maroka. Do miasta przybyli wówczas uchodźcy z dwóch najważniejszych ośrodków ówczesnego świata islamu – Kordowy w Andaluzji i Kairouanu w Tunezji. Dzięki nim nastąpił szybki rozwój Fezu. Pod koniec X wieku miasto było niekwestionowanym kulturalnym, religijnym i gospodarczym centrum państwa marokańskiego. Średniowieczni przybysze z Europy widzieli w nim z jednej strony stolicę fanatyzmu (było to jedno z najświętszych miast islamu), a jednocześnie ośrodek nauki: kwitł tu rozwój medycyny, filozofii i matematyki. Ważnym ośrodkiem religijnym i naukowym średniowiecznego Fezu był meczet Al-Karawijjin, zbudowany w 857 roku[2].

​

​

DZIEŃ 6

Merzouga

​

Merzouga znajduje się w marokańskim regionie Drâa-Tafilalet, w prowincji Errachidia. W pobliżu znajduje się kilka podobnych, równie małych osad. Okolica wyróżnia się znacznymi zasobami wód podziemnych – w pobliżu znajduje się oaza Marzuka. Największym skarbem Merzougi jest Erg Chebbi, znany też jako Irk ash-Shabbi – piaszczysta pustynia z niezwykle malowniczymi i wysokimi wydmami. Bliskość wody sprawiała, że na tym terenie często zatrzymywały się karawany kupców, a koczownicy uzupełniali swoje zapasy. Niektórzy zostali na stałe – tutejsi mieszkańcy to w dużej mierze potomkowie berberyjskich plemion Ait Atta. W przeszłości przez Merzougę przebiegał ważny szlak handlowy, łączący Marrakesz i Casablankę z Timbuktu w dzisiejszym Mali. Irk al-Shabbi to arabska nazwa Ergu Cherbbi, piaszczystej pustyni, która stanowi część Sahary Zachodniej. Najpopularniejsze określenie tego regionu Afryki pochodzi z języka francuskiego. Pozostałości fortyfikacji pochodzą z czasów, gdy Francuzi mieli swoją kolonię w Maroku. Wzniesiono je w latach 1916–32, najstarsza zachowana zabudowa we wsi pochodzi z XIX wieku. To tutaj odbędziemy niezapomnianą wyprawę na wielbłądach i spędzimy noc w jednej z oaz.

Rzeka Dara w Akdaz

Wadi Dara to nazwa rzeki i doliny w południowym Maroku. Dara jest jedną z najdłuższych rzek w Maroku. Przebiega częściowo na granicy z Algierią. Źródła rzeki znajdują się w Atlasie Wysokim. Wpada do Oceanu Atlantyckiego na północ od miasta Tantan. Ma długość ok. 1150 km. Na rzece zbudowano zaporę, zbiornik retencyjny i elektrownię Al-Mansur ad-Dahbi[1].

Dolina rzeki Dary

W dolinie rzeki Dary o powierzchni ok. 23 tys. km² zamieszkuje około 255 000 osób (1997). istnieją m.in. miasta Zakura i Akdaz. Dolina znana jest również z wielu górujących nad nią ufortyfikowanych kompleksów obronnych, zwanych kasbami, które są celem wycieczek[2].

​

 

DZIEŃ 7

Warzazat

​

Warzazat jest znane na całym świecie ze swoich ogromnych studiów filmowych. Moda filmowa na miasto i okolice zaczęła się w latach 60., kiedy kręcono tu słynny film Lawrence z Arabii. Od tego czasu powstało tu wiele filmów z pustynnym tłem. Filmowców przyciąga tu gwarantowana pogoda, niezwykłe krajobrazy i wspaniałe światło. Do najsłynniejszych filmów kręconych w Warzazat należą: Ostatnie kuszenie Chrystusa, Klejnot Nilu, Królestwo niebieskie, Helikopter w ogniu, Gladiator oraz Asterix i Kleopatra.

​

​

DZIEŃ 8

Ait-Ben-Haddou

​

Miejsce ksar zostało ufortyfikowane od XI wieku w okresie Almorawidów. Uważa się, że żaden z obecnych budynków nie pochodzi sprzed XVII wieku, ale prawdopodobnie zostały zbudowane przy użyciu tych samych metod konstrukcyjnych i projektów, jakie stosowano przed wiekami. Strategiczne znaczenie tego miejsca wynikało z jego położenia w dolinie Ounila, wzdłuż jednego z głównych transsaharyjskich szlaków handlowych. Przełęcz Tizi n'Tichka, do której można było dotrzeć tą trasą, była jedną z nielicznych tras przez góry Atlas, przecinających Marrakesz i dolinę Dra'a na skraju Sahary. Wzdłuż tej trasy znajdowały się inne kasby i ksour, takie jak pobliski Tamdaght na północy.

Ait-Ben-Haddou to najsłynniejszy ksar tego regionu. Co to za dziwnie brzmiąca nazwa? Jest to ufortyfikowana siedziba lokalnych plemion zbudowana z charakterystycznej czerwonej gliny i kamieni. Na przestrzeni dziejów był nie tylko siedzibą potężnych rodów, ale także wraz z okolicznymi oazami był przystankiem w drodze na saharyjskie szlaki przemierzane przez Berberów. Na zabudowę ksara składały się mury miejskie, ufortyfikowane budynki mieszkalne bogatych rodów z charakterystycznymi wieżami oraz inne budowle, w tym pospolite jak meczet czy stajnie, w których pojono wielbłądy i wokół których odbywał się handel. Ait Ben Haddou to stosunkowo dobrze zachowany kompleks, który do dziś opowiada historię regionu Sahary w Maroku. Choć wiele elementów zabudowy uległo zniszczeniu przez czas, prezentują one niezmieniony od wieków wygląd kompleksu, co doceniła społeczność międzynarodowa wpisując go w 1987 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

​

​

DZIEŃ 9

As-Sawira

 

Essaouira to pięknie położone, biało-niebieskie, portowe miasto, nieustannie oblewane falami Oceanu Atlantyckiego. Zapewnia atmosferę błogiego relaksu, medynę i zabytki docenione przez UNESCO oraz najsmaczniejszą rybę w Maroku! To także miasto o burzliwej historii najazdów, kolonizacji, handlu purpurą i niewolników. Była i nadal jest inspiracją dla wielu znanych artystów. Marokańska „stolica wiatru” to także idealne miejsce do uprawiania sportów takich jak windsurfing czy kitesurfing. Znajduje się na wybrzeżu Atlantyku, w połowie drogi między Safi a Agadirem. Essaouira leży 173 km na północ od Agadiru, 360 km na południe od Casablanki i 185 km na wschód od Marrakeszu. Położone jest na półwyspie, 6 metrów nad poziomem morza. Posiada 70 tys. mieszkań.

Większość starego miasta i fortów Essaouiry pochodzi z XVIII wieku, ale zatoka Mogador i jej wyspy były okupowane od czasów prehistorycznych. Fenicjanie, Kreteńczycy, Grecy i Rzymianie zaznaczyli tu swoją obecność. Idealnie położony, z dobrymi północnymi wiatrami znad Atlantyku i zatoką osłoniętą wyspą, port gwarantował bezpieczną przystań dla handlu.

Wysoko zabarwiony barwnik, zwany błękitem królewskim, pozyskiwany z muszli rzadkiego lokalnego ślimaka morskiego, który zamieszkiwał pobliską Purpurową Wyspę, był wysoko cenionym produktem. W 1506 roku portugalscy żeglarze osiedlili się w regionie i zbudowali tu bazę wojskową oraz ważny magazyn handlowy na swoich szlakach morskich. Odtąd miasto było znane jako Mogador. Portugalczycy kontrolowali Mogador tylko przez 19 lat. W XVI wieku mocarstwa Hiszpanii, Anglii, Niderlandów i Francji bezskutecznie próbowały zdobyć miasto, jednak pozostało ono w posiadaniu miejscowych mieszkańców. Od XVII do XIX wieku Mogador był najważniejszym portem w Afryce Północnej i Zachodniej, zyskując nawet przydomek „Timbuktu Port” ze względu na karawany handlowe przybywające z Afryki Subsaharyjskiej, które sprzedawały złoto, sól, przyprawy i niewolników. Mogador pośredniczył w handlu między Europą, Afryką i Ameryką i stał się pierwszym marokańskim portem, który prowadził handel ze światem nieislamskim. W XVIII wieku na polecenie sułtana Sidi Mohammada miasto zaprojektował francuski architekt Théodore Cornut, który zainspirowany pracami Vaubana w miejscowości Saint-Malo w Bretanii nadał Mogadorowi nieco europejski charakter. Po odzyskaniu przez Maroko niepodległości w 1956 roku miasto ponownie zyskało na blasku i znaczeniu. W latach 60. Orson Welles nagrał tutaj Othello, a hipisi i gwiazdy muzyki, takie jak Jimmy Hendrix i Cat Stevens, wybrali Essaouirę na miejsce spotkań, spędzając tu dużo czasu. Od tego czasu Essaouira cieszy się nieustanną falą przyjazdów - od artystów, rzemieślników i filmowców, po surferów i europejskich turystów uciekających przed tłumem i upałem Marrakeszu.

​

​

DZIEŃ 10

Marrakech

Powrót.

​

​

Charakter wyprawy: wyprawa całoroczna

​

 Koszt wyprawy z zakwaterowaniem:

7500 zł 

​

UWAGA!

 Wyprawa jest realizowana w momencie kiedy grupa liczy nie mniej niż cztery osoby. 

Istnieje możliwość spersonalizowania programu wyprawy.

​

Świadczenia Organizatora
 

1. Organizator zobowiązuje się do organizacji i realizacji wyprawy z następującymi świadczeniami wliczonymi w cenę wyprawy. 

• logistykę wyprawy

• opiekę na terenie Maroka

• transport na terenie Maroka samochodami 4x4 Toyota Land Cruiser 150,200 (2020, 2021 rok)

• noclegi w hotelah i riadach w pokojach dwuosobowych z prywatną łazienką 

• wycieczkę na wielbłądach 

• nocleg w oazie w namiotach dwuosobowych z prywatną łazienką 

• Śniadania i kolacje podczas całej wyprawy

• opcjonalnie warsztaty fotograficzne 

• opcjonalnie fotograficzny reportaż z wyprawy

• pokrycie kosztów paliwa

2. Organizator nie zobowiązuje się do: 

• pokrycia kosztów biletów lotniczych 

• pokrycia kosztów ubezpieczenia 

​​